حجت الاسلام والمسلمین مهدی فاطمی پور، معاون فرهنگی سیاسی نهاد رهبری در دانشگاهها، امروز با حضور در آئین افتتاحیه سومین دوره توانمندسازی دانشجویان فعال فرهنگی، سیاسی و اجتماعی دانشگاه‌های هرمزگان و علوم پزشکی هرمزگان، ضمن تبریک اعیاد شعبانیه و روز جوان، بیان داشت: ما به امید زنده‌ایم. امید یعنی تغییر، تحول، رشد و اصلاح شدنی است. تجربه تاریخی بشر ثابت می‌کند که مهم‌ترین ابزار فرهنگ‌سازی و تحول اراده‌ها و تغییرات، در نهایت مساله معرفت شناسی و شناخت است. یعنی انسان خودش را بشناسد و نظام معرفتی داشته باشد.

حجت‌الاسلام فاطمی‌پور شرط مدیریت یک جامعه را سرمایه‌گذاری بر باورها و مساله شناخت عنوان کرد و ادامه داد: اگر کسی بخواهد جامعه بشریت را مدیریت کند روی چه چیزی سرمایه گذاری میکند روی باورها و شناخت. در مقاطعی از تاریخ، نظام‌های استبدادی در برخی کشورها مستقر شدند و ارتش راه انداختند و قدرت خود را به رخ منطقه کشیدند؛ مثل حضور انگلستان در هند. در چنین شرایطی مردم برنمی‌تابند و مبارزه می‌کنند. این تجربه باعث شد روش خود را تغییر دهند و آدمی را در رأس قدرت بیاورند و از او حمایت کنند که مثل آن‌ها فکر کند و هزینه‌ها را بپردازد. تقریبا همانند روشی که در زمان پهلوی سعی می‌کردند در ایران اجرا کنند. البته این قدرت استعماری به شدتی که در هندوستان وجود داشت در زمان پهلوی در ایران نبود؛ اما به هر جهت این روش را کم کم تغییر می‌دادند و استعمار جدید و نو شد.

وی افزود: اما بعد از مدتی همان‌های که میخواستند بر دنیا حکمرانی کنند، به این نتیجه رسیدند که روش‌های کم هزینه‌تری هم وجود دارد. آن هم اینکه در لایه شناختی آدم‌ها نفوذ کنند. به تعبیری آدم‌ها را به گونه‌ای تربیت کنند که منافع آن‌ها را تامین کنند.

معاون فرهنگی سیاسی نهاد رهبری در دانشگاهها در ادامه با اشاره به بخش‌هایی از کتاب نگاهی انتقادی به دانشگاه هاروارد گفت: آقای هری لوییس که سالها رییس این دانشگاه بود در این کتاب می‌گوید «این دانشگاه وظیفه‌اش تربیت متخصص برای دنیا نیست؛ بلکه فرهنگ‌سازی برای فرهنگ امریکایی در دنیاست. ما باید لیبرال دموکراسی را در ذهن افراد در این دانشگاه جا بیندازیم که پس از بازگشت به کشور خود، حافظ منافع لیبرال دموکراسی باشند و با علاقه و اختیار خود، منافع ما را در کشورشان تامین کنند.

حجت‌الاسلام فاطمی‌پور تاکید کرد: اهمیت عملیات شناختی، مساله اراده، تصمیم و امید اینجا مطرح می‌شود. جایگاه رسانه، جنگ روانی، شبکه سازی، هنجارسازی، جایگاه تغییر مولفه‌های زیباشناختی جوامع، حل کردن فرهنگ‌های خرد، از بین بردن تمدن‌های محلی، توسعه زبان معیار، قوانین و فرهنگهای بین‌المللی و ... در این مسیر تعریف می‌شود. همه مردم دنیا باید به شهروند جهانی تبدیل شوند تا مثل آن‌ها فکر و منافعشان را در کشورهای خود پیاده کنند. لذا تمام مردم دنیا به کارگر علمی یا پژوهشی و کارگر یدی در کلان مجموعه‌ای تبدیل می‌شوند که حکمرانی آن با نظام فکری تمدن غرب است و به دنبال آن هستند که این هژمونی در دنیا حاکم شود.

وی تصریح کرد: اگر نظام شناختی ما مثل آن‌ها شود، تبدیل به سنگ بنایی برای ساخت قلعه بزرگ استعماری، لیبرال دموکراسی و نئولیبرال دموکراسی می‌شویم. اما اگر جایگاه خود را این‌گونه فرض کردیم که نگذاریم به ما القا کنند که چگونه فکر کنیم، چراکه از نعمت خدادادی عقل، فطرت، استفاده از تجربه و راهنما در این دنیا برخورداریم، پس خودمان اندیشه می‌کنیم و اتفاقا در مقابل آن جریان مهاجم می‌ایستیم. این می‌شود نقش تک تک ما آدم‌ها. زمانی که آحاد مردم جامعه در کنار هم قرار می‌گیرند و به اهمیت خود و نقش باور، اراده و عقبه تمدنی‌شان پی می‌برند و دست در دست هم می‌دهند، در مقابل سیل‌های عظیم مقاومند.

معاون فرهنگی سیاسی نهاد رهبری در دانشگاهها بیان داشت: خداوند با هیچ قومی پیمان خویشاوندی ندارد. یا ما تلاش می‌کنیم جامعه و فرهنگ‌مان را حفظ می‌کنیم یا آنچه بر سر عراق و سوریه و لبنان و افغانستان آمد، بر سر ما هم خواهد آمد. پس ذهن شما، هدف کنش است. چراکه شما خودتان متأثر از ذهنتان هستید و این یعنی مساله ایمان و اراده مساله بسیار مهمی است و اولین اثر مخرب عملیات شناختی برروی ایمان آدم‌هاست.

حجت‌الاسلام فاطمی‌پور در پایان گفت: ما طراحی حامیم را از روز اول بر این بنا استوار کردیم که عده‌ای از جامعه را دور خود جمع کنیم و بر آن تمرکز کنیم که شما دانشجویان مهمید و آینده این کشور را شما باید بسازید. امروز بخش قابل توجهی از معضل مملکت ما، نداشتن آدم‌های متخصص و متعهدی است که بتواند بار کارهای بزرگ را روی دوششان بگذارد. هیچ راهی جز اینکه این‌کار را برای خودمان انجام دهیم وجود ندارد. این مهم، مسیر تربیتی نیاز دارد و امیدواریم حامیم مسیر خوبی برای این کار تربیتی باشد.